ಕಬ್ಬಿಗನ ಅಂತರಾಳ

***********************************************************************************************

ಬರೆಯುವ ಕೈಗಳಿರುವಾಗ,

ಬರೆಸಲು  ಮಾಸದ ನೆನಪಿರುವಾಗ,

ಬರಹಗಳ ಓದುವ ಮನಸುಗಳು  ಇಲ್ಲದಿರೆ   ,

ಬರೆದು ಎನ್ನ ನೋವೇಕೆ ಹೆಚ್ಚಿಸಿಕೊಳ್ಳಲಿ?

ಇಲ್ಲ!  ಇಲ್ಲ !!ನಾ ಬರೆಯ ಬೇಕೆಂದುಕೊಂಡೆ 

ಏಕಾಂತದಲ್ಲಿರುವಾಗ  , ನನಗೆ ನಾ ಬೆಂಬಲಿಸದೇ 

ಪರರ ಬೆಂಬಲಿಸಲೆಂಬುದು , ಎಷ್ಟು ಸರಿ?

ಪರರೂ ನನ್ನಂತೆಯೇ ಅಲ್ಲವೇ !

ಅವರೂ ಮನುಜರಲ್ಲವೆ !

ಅವರಿಗೂ ನೋವಿದೆಯಲ್ಲವೇ !!

ಅವರ ನೋವ ಮರೆಸುವ ಕವಿತೆ ನಾ ಬರೆವೆ ,

ನನ್ನ ನೋವನೂ  ಅದರಲಿ ನಾ ಮರೆವೆ 

ಕವಿಯೊಳಗೊಬ್ಬ ಕವಿ ನಾನಾಗುವೆ ,

ಪರರ ಕವಿತೆಯಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಅನುಭವವ ಕಾಣುವೆ, 

ಅವರ ನೋವಿನ ಸೆಳೆಯ ಬಿಡಿಸಿ ಆಳದಲಿ ಮಿಂದು 

ನನ್ನ ನೋವ ತೆಗೆಯುವೆ !

ಅವರು ಕಾಣ ಬಯಸುವ  ನಗುಮುಖವ ತೋರಿಸುವ  

ಕನ್ನಡಿಯಾಗುವೆ !! ನಾ ನಕ್ಕು ಪರರ ನಗಿಸುವೆ ,

ಓದುಗನಾಗಿ ಅವರ ಕವಿತೆಗೆ ಮೆಚ್ಚುಗೆಯ ತಿಳಿಸುವೆ !

ನಾ ಬಯಸುವ ಪರಿಯಂತೆ ಅವರ ಪರಿಯು ಇರುವುದಲ್ಲವೇ ?

ಏಕೆಂದರೆ ,ಅವರು ನನ್ನ ಹಾಗೆ ಮನುಜರಲ್ಲವೆ ?

ಏ , ಹುಚ್ಚು ಮನವೇ , ಬದುಕೇ ಕನ್ನಡಿಯಂತಲ್ಲವೇ !

ನೀ ನಕ್ಕರೆ, ಅದು ನಗುವುದು , ನೀ ಅತ್ತರೆ ಅದಳುವುದು 

ಕೊಟ್ಟರೆ ,ಅದು ನೀ ಕೇಳದಿರೂ ನೀಡುವ ದಾನಿಯಾಗುವುದು.

ಹಾಗಾದರೆ, ಇದು ಕೊಟ್ಟು ತೆಗೆದು ಕೊಳ್ಳುವ ಮಾರುಕಟ್ಟೆಯೇ 

ಹೌದು!!! ಬೇಡುವ ಕೈ ಇಲ್ಲದಿರೆ ಕೊಡುವ ಕೈಗೆಲ್ಲಿ ಬೆಲೆ ಇದೆ ?

ಹುಹ್ , ಬದುಕೆಂಬ ಮಾರಾಟಕ್ಕೆ , ಮಾರಾಟದ ವಸ್ತುವಾಗಿಸಿ 

ಮಾರಾಟಗಾರರ ನಡುವೆ ಬೆಂದು ಬಸವಳಿವ ಪರಿಯ ಕಂಡು 

ಅಣಕ ಮಾಡುತ್ತಿರುವೆಯಲ್ಲೋ - ಶಂಭುಲಿಂಗ .

-@(-ಗಣಿ -)@-

***********************************************************************************************